BULA! BULA! BULA!

Goeiemorgen lieve allemaal!

Na mijn laatste paar dagen doorgebracht te hebben in Sydney waar ik nog op de laatste middag iets nieuws ging bekijken omdat ik het van mezelf moest gedaan hebben voordat ik Australie voorgoed verliet! Dus op de valreep nog even naar Manly.. surfers spotten. Aangezien het steenkoud was ga je ook niet uitgebreid op het strand liggen dus dan maar camera eruit en fotootjes maken! Ook geen straf uiteraard ;-)

Op vrijdag was het dan zo ver dat ik naar het vliegveld moest en op naar Fiji! Nieuw avontuur! De rit naar het vliegveld begon al goed, verkeerde bus waardoor ik bijna nog te laat kwam ook. Kwam ik bij de incheckbalie bleek dat Qantas mijn vluchten niet door had gegeven maar ik had wel de etickets! Dus dat duurde een eeuwigheid voordat mevrouw de stewardess het onder de knie had om mij in te checken. Probleem nummer 2: de Didgeridoo. Dat is natuurlijk een wapen! Wist ik veel.. ik ga er niet vanuit bij het kopen van een Digeridoo op een markt dat ik er eventueel iemand mee dood kan slaan in een vliegtuig?! Dus die moest ook ingecheckt worden.. stond ik er nog langer dan verwacht. Om het nog even erger te maken had merouw de stewardess me niet verteld dat het vliegtuig vertraagd was en wonder boven wonder zag ik een andere boardingtijd op me ticket staan waardoor ik het toch wel even na ging vragen en wat bleek, ze had het inderdaad niet tegen mij gezegd en wel tegen de rest van het vliegtuig. Beetje lullig voel je je dan wel..

Na 2.5 uur vertraging te hebben zat ik dan eindelijk in een vrolijk vliegtuig met een hawairokjes gevoel en vrolijke muziek. Het vliegtuig was lang niet vol dus zat mooi uitgebreid en tijd ging best snel als je gewoon een filmpje kijkt. sAvonds arriveerde we dan in Nadi, Fiji waar ze wel heel makkelijk bij de Douane deden. Heb je niet? Prima! Loop maar door. Hoe makkelijk kun je zijn na al dat gezeik van Sydney net te hebben gehad. Werd opgewacht door een Fijiaan van mijn hostel en werd samen met een Amerikaans meisje terug gebracht. Werd door iedereen geBULAed. Dat zeggen ze namelijk tegen iedereen die binnenkomt als een soort van welkom. Maar naarmate ik hier langer was had ik het idee dat ze voor alles Bula gebruikten haha. Die avond bewoonde ik gelijk al een Kavaceremonie bijwat misschien wel het meest gore drankje is wat ik ooit heb gedronken. Maar ik was in Fiji en daar moet je natuurlijk wel het lokale drankje geprobeerd hebben ook al lig je daarna half kotsend boven de wc. Het gaat om het idee.

De dag erna heb ik even mijn eiland hoppen gereserveerd en vertrek voor 7 dagen en 6 nachten richting de Yasawa eilandengroep om daar 4 eilanden te gaan bekijken. Begin bovenaan in de eilandengroep en werk mijn weg naar beneden tot ik op het party eiland beland voordat ik weer richting Nadi ga.

Zondag mocht ik dan heel fijn om 6 uur opstaan want werd om 7 uur Fiji-tijd opgehaald. Ik was er om 7 uur, de bus die ons ophaalde was er pas om 8 uur.. Het begrip Fiji-tijd begreep ik dus nu ook. Op de boot ontmoette ik al een Engelse jongen en een Engels meisje die samen reisden maar het klikten supergoed en we hadden ook nog eens (afgezien van 1 nacht) hetzelfde schema! Ons eerste eiland: Nacula eiland.
Zaten in kleine hutjes dichtbij het strand en godzijdank hadden we ons eigen muskietennet want zag natuurlijk de bui al hangen haha. Het strand was wit, water blauw en we hadden de eerste dag dan ook prachtig weer! Het eten was wel echt niet te eten in tegenstelling tot mijn verwachting. Ze hadden wel allemaal lekkere dingen voorbereid maar dan helemaal verkeerd gekruid en gebakken waardoor iedereen hun bord zowat helemaal vol weer terug gaf. We zijn ook nog een middagje naar Blue Lagoon Beach geweest en dat is echt Fiji-waardig. Dat wat er in de brochures staat is DAAR! Prachtig, helder water en prachtige vissen.
Na 2 dagen op naar eiland nummer 2: Korovou. Helaas was het echt pisweer waardoor we eigenlijk niets anders deden dan kaarten binnen. En aangezien dit eiland al uitgestorven was savonds na 8 uur en we nog maar met 3 mensen over waren was dit dan ook een vroege avond. Dit was misschien de meest slechte nacht die ik heb gehad, ik zag het bed, dacht dat het een lekker matras was totdat ik mezelf er op liet vallen en dat deed toch best zeer! ZO hard. Belachelijk gewoon. De rest van de dag regende het ook weer pijpestelen dus heb ik een kokosnoot gedronken, gegeten en een mand gemaakt van bamboobladeren (dat ga ik dus niet eens proberen mee te nemen terug naar Nederland..haha).
Op naar eiland nummer 3: Waya eiland.
ZO groen, ZO regenachtig en ZULK goor eten. Maar we slaan onszelf er wel weer doorheen! 1 dag hebebn we niets kunnen doen aangezien het echt vreselijk weer was. Dag erna zijn we naar een zandbrug geweest dat 2 eilanden met elkaar verbond en hebben we een dorpje bezocht met allemaal schattige kindjes die zich ontfermen over je bord met eten als je klaar bent om de restjes op te likken. Je merkt wel dat je in een ander land bent.. Gelukkig hadden we dag nummer 2 wel prachtig weer dus konden we nog even goed werken aan ons bruine kleurtje!
Laatste eiland, Beachcomber, na de hele dag in de zon te hebben gelegen, te hebben gelopen was iedereen toch best goed gesloopt, maar nu, het laatste eiland. Party eiland!! Dus daar hadden we dan ons ook op voorbereid. We kwamen al aan in Happy Hour dus na een snelle douche maar gelijk naar de bar waar ze ook nog eens heerlijk eten hadden! EINDELIJK! Alleen kon mijn maag het vele eten niet meer aan..maar heb er uiteraard wel van genoten! ;) Die avond hebben we een geweldig feest gehad. Aan het strand, met cocktails, leuke mensen dus dat was een perfect einde van een prachtige week.
De dag erna was iedereen best wel gesloopt en had nergens zin in dus kleurtje bijwerken maar! Je kon ook in 5 minuten het eiland rond dus dat ook maar even gedaan en het is er wel echt prachtig! Spierwit strand met helder blauw water. Prachtig!! Die avond op de boot terug hebben we nog een supermooie zonsondergang gezien en dat was toch wel heel symbolisch hoor haha.

Mijn laatste 2 dagen heb ik doorgebracht in Nadi. Eten kon ik haast niet meer want mijn maag kon werkelijk nergens meer tegen. Dus nog maar even me kleurtje bijwerken en meer eigenlijk ook niet uitgevoerd.

Toen was het zo ver om op 7 Juni me tas in te pakken en op naar het vliegveld! Werd om 6 uur sochtends door een of andere Fijiaan naar het vliegveld die ik na het horen van zijn auto eigenlijk niet zo vertrouwde. Maar ik moest er toch naartoe! Uiteindelijk werd ik gewoon bij het vliegveld afgezet. Hier deden ze helemaal niet moeilijk over mijn didgeridoo dus daaraan kun je wel het verschil zien haha.
Nou toen begon dus mijn vlucht van ongeveer 31 uur. De eerste 4 uur naar Sydney gingen nog wel, het wachten op Sydney was een beetje saai maar daarop had ik me ingesteld. De 8 uur naar Singapore daarna gingen ook nog wel.. eten viel nog steeds goed en de tijd ging ook relatief snel. Singapore - Londen was een HEL. We hadden hele heftige turbelentie boven India wat duurde voor ongeveer 2 uur en aangezien het niet vliegtuig niet vol zat had ik 4 stoelen voor mezelf dus lag ik uitgestrekt me vast te klampen aan de stoel. Moet zeggen, beetje eng was het wel. Eenmaal in Londen hadden we vertraging opgelopen van een half uur dus moest ik me nogal haasten van de ene terminal naar de andere. Uiteindelijk heb ik dit vliegtuig ook net aan gehaald! :)

En toen was ik weer in Amsterdam! Helaas stond mijn Didgeridoo nog in Londen dus daar moest ik eerst allerlei papieren voor invullen voordat ik naar buiten kon gaan. Ik hield de spanning er wel goed in maar na een half uur, nadat iedereen van mijn vlucht naar buiten was gegaan, daar was ik dan!!! Weer thuis! Mijn ouders, oom en tante en beste vriendjes en vriendinnetjes stonden me op te wachten met inmens spandoek, champagne en bruin brood (eigen gemaakt!) met kaas. SUPERLIEF!! Echt een geweldige binnenkomst!

Eenmaal in de auto terug naar huis verbaasde het me allemaal, zoveel autos, zo klein dat het hier is. Benauwde me ergens een beetje. De rest van de dag werd ik wakker gehouden door iedereen die even langs kwamen om me welkom thuis te eten. Na 2 keer half te zijn ingestort gingen de laatste weg rond 9 uur en ben ik regelrecht naar bed gegaan en heb ik als een roos geslapen!!!!

Lieve mensen. Dit was het dan! Wil jullie allemaal zo bedanken voor alle leuke reacties op mijn verhalen en hoop dat jullie genoten van het lezen van mijn verhalen!! Ik heb in ieder geval genoten van het lezen van de reacties en het schrijven van de blogs! Nu ik weer thuis ben komen de fotos vast ook snel in een album te staan (als ik ooit eens zin heb om ongeveer 7000 fotos uit te zoeken..). Het waren maanden om nooit meer te vergeten, heb nergens spijt van en ben weer heel wat ervaringen rijker.

Dus. Wanneer kan ik weer weg?! :)

Hele dikke kus van mij voor de laatste keer!! x

BULA!!!

Home Sweet Sydney :)

Lieve allemaal!

Na mijn laatste blog ben ik dus nog een aantal dagen bij me familie geweest in Canberra. Nog steeds het beste eten gekregen en werd overal mee naartoe genomen. Moet zeggen dat ik na 3 dagen het parlement te hebben gezien, geen politicus of iets wat met de politiek te maken heeft meer wilde zien. Culturele dingen doen of bekijken is best leuk maar een week lang, elke dag, elk uur weer iets nieuw gaat me toch echt wat te ver.
Halverwege de week zijn we 2 uur gaan rijden vanuit Canberra naar hun dochter die in de Great Dividing Range woont, ten zuiden van Canberra. Eenmaal na 2 uurtjes in de auto te hebben gezeten over een weg die zo ongelooflijk saai is aangekomen in het kleine dorpje bij een meer. Prachtig uitzicht maar echt vreselijk (!) koud! Met zn allen, inclusief dochter en haar 2 dochters wezen lunchen in de bergen waar we toen we uit de auto stapte zelfs sneeuwde! Dat was wel een hele rare gewaarwording met het idee dat ik toch echt nog steeds in Australie zit en dat het toch echt winter wordt. Wie had dat kunnen bedenken in Australie? Met een minimale dikte van 15 cm. lag er toch een aardig pak en kon ik mezelf niet weerhouden om niet de sneeuw in te gaan, ik moest en zal eventjes een sneeuwbal maken :) De overeenkomsten trouwens met mn familie waren best ver te zoeken, haha. De enige overeenkomst die ik heb kunnen vinden was dat we allemaal dik haar hadden. Wauw.. erg duidelijk, haha.

Op zaterdag de 14e was het dan eindelijk zo ver. Ik ging weg uit het (sorry..) vreselijk saaie Canberra en op naar Sydney! Waar ik al weken naar uitkeek om weer even terug te mogen naar de wereldstad, want ergens had ik het toch wel goed gemist. Het waren maar 3 uurtjes met de bus maar ik verveelde me stierlijk. Er was niets te doen, het was donker en het enige wat ik wilde was nu eindelijk in Sydney zijn!

Dus om half 10 savonds reed ik het vertrouwde Sydney weer binnen en werd ik bij Centraal Station opgehaald door Jen, oudcollegaatje waar ik mee heb gewerkt op het schip en die in Bondi Junction (sorry niet Beach.. haha) woont waar ik voor 2 weken bij in zal trekken. Ze deelt het huis ook met een 71 jarige oude man die, waar ik na een paar dagen achter kwam, alles laat slingeren. Zo vind je op een dag een gebit op de bank liggen, de tv op windkracht 10 als je een boek wilt lezen of gewoonweg gewoon de sleutels vergeet zodat ie niet meer binnenkomt. Het is een hele ervaring maar je maakt wel van alles mee! Het was geweldig om Jen weer te zien en we praatte dan ook honderduit over van alles. Natuurlijk wilde ik het over het schip hebben maar helaas was mijn hele crew veranderd. Nog maar1 meisje was hetzelfde, de rest was of naar huis, andere baan en er waren er 2 zelfs op een ander schip Australie rond aan het varen. Petje af!
Ik moest dus mijn tijd in Sydney goed gaan verdelen. Tuurlijk waren er nog wel dingen die ik wilde doen maar het was voor mij gewoon fijn om me toch ergens weer eventjes lekker thuis te voelen. En ook al slaap ik dan op een paar kussens van de bank op de grond, het ligt prima!!

Gelijk de dag na aankomst in Sydney ben ik terug gegaan naar het schip. Ik kon me niet meer inhouden haha! Dus onaangekondigd sta ik daar dan, ze konden hun ogen niet geloven maar ik werd er zo warm onthaald en dat gaf me een geweldig gevoel! :) Dus een zeiltocht meegedaan maar ik merkte wel dat mn zeebenen totaaaaal wegwaren want had absoluut geen balans meer haha. Maar het was wel weer heerlijk om op het water te zijn. De rest van de week heb ik voornamelijk besteed aan souveniertjes shoppen wat ik toch echt een ramp vind want ik moet het natuurlijk via Fiji helemaaaal terug naar Nederland nemen.. ;)
Ben vanuit hier, Bondi Junction, naar Rose Bay gelopen.. het duurde eventjes voordat we er waren aangezien het hier niet gezellig vlak is maar bergje op en bergje weer af en dan doe je er toch al snel zo'n uur over om op je plaats van bestemming te komen. Het was er wel prachtig. Heb het wel getroffen met het weer, ze hebben weken en weken lang regen gehad en 2 dagen voor mijn aankomst in Sydney was het prachtig weer en dat prachtige weer is sinds ik er ben niet meer weg gegaan :)! Ik zeg; toeval!
Een middagje Watsons Bay stond ook ingepland, met de ferrie een halfuurtje naar het Noorden van Sydney om daar de middag door te brengen onder het genot van Fish and Chips en natuurlijk het zonnetje!
Na weer een zeiltocht, nu tijdens het ondergaan van de zon wat echt een prachtig romantisch gezicht was heb ik zelfs even met mijn baas gepraat en als ik ooit bedenk om terug te komen mag ik in ieder geval weer bij hem op de boot gaan werken. Ook heb ik een aantal telefoonnummers gekregen die, als ik wil werken op de Fiji eilanden, dat kan gaan doen. Het is toch wel handig om hem als connectie te hebben ;)

Afgelopen zaterdag naar een Burlesque avond geweest. Iedereen in een jaren 60 stijl gekleed, iedereen deed de Jive en waren blij. Heb nog nooit zoveel verschillenden mensen in verschillende kleren meegemaakt. Supergezellig! Ook waren er 2 Burlesque shows. Een van een man die bijna helemaal uit de kleren ging en werd gevolgd door een vrouw waar iets minder uit ging haha. Supergezellige avond, eens een keer wat anders dan een normale nachtclub maar een perfecte manier om mijn laatste zaterdagavond te vieren in Sydney!

Ook heb ik weer wat vrienden hier gezien! Gisteren heb ik met een jongen wat gedronken die ik in Melbourne heb ontmoet. Hij woont toevallig in hetzelfde dorpje als waar ik aan het wwoofen was maar heb hem gewoon in de stad ontmoet. Hoe klein kan de wereld zijn? En vandaag met Nicole, die ik een half jaar terug heb gezien uit Nederland (!), naar Bondi Beach geweest en we gaan morgen een wandeling maken van Bondi Beach naar Coogee, een 7 km wandeling dus het is niets vergeleken bij de Tongariro Crossing van 19.4 km die we allebei gedaan hebben. Dus kom maar op! Nog even naar Manly en hopelijk nog even naar (gratis als ik me oudcollegaatje lief aankijk hihi...) naar de dierentuin, aquarium en de skytower.. maar dat heeft geen prioriteit.

Aanstaande vrijdag om 13:10 uur is het dan zo ver ... Dit was het dan. Mijn Australie avontuur. Het avontuur waar ik zo, zo lang over gedroomd heb en wat uit is gekomen! Ik heb zo'n geweldige tijd gehad hier in Australie (en uiteraard ook Nieuw Zeeland..). Met de baantjes die ik heb gehad, de mensen die ik heb leren kennen, de dingen die ik heb gedaan. Ik heb absoluut nergens spijt van en zou het zo nog een keer doen als ik geld, tijd en zin heb.
Ik kan niet geloven dat ik al 9 maanden van huis ben en dat thuiskomst nu zo dichtbij komt.. probeer het zo vaak mogelijk tegen mezelf te zeggen om ergens aan het idee te wennen maar het wil niet lukken. Snap er nog steeds helemaal niets van! Sommige mensen die me wel eens vragen of ik er naar uit kijk om naar huis te gaan..? Natuurlijk kijk ik er naar uit om naar huis te gaan maar dat wil niet zeggen dat ik nog volop aan het genieten ben en dat ik ook echt wel even een traantje weg zal pinken als ik in het vliegtuig zit. Ik zal dit nevernooit niet meer vergeten en ik zal enorm gaan missen..!

Gelukkig mag ik eerst nog eventjes 11 dagen op Fiji uit gaan rusten, gaan zonnen, snorkelen en mezelf in een paradijsje begeven voordat de echte realiteit weer gaat beginnen. Vrijdag 27 Mei vlieg ik om 10 over 1 smiddags naar Fiji waar ik savonds word opgewacht door Fijianen met bloemetjes om hun nek die me dannaar me hostel brengen. Ben al redelijk bang gemaakt door Nicole die me over de bedbugs en muggen ging vertellen. Dus fingers crossed dat ik er niet veel last van zal gaan hebben... We wachten het af!

Thats it! Mijn laatste blog uit Australie..

See you guys in Fiji !!

Dikke kus van mij x

Family matters

Lieve allemaal!

Hoop dat jullie het allemaal lekker hebben daar met het zonnetje en de achterlijke 27 graden die het afgelopen zaterdag was (ja, ik hoor zo n en dan nog wel eens wat haha). Momenteel ben ik in Canberra, tot nu toe de meest saaie en niets zeggende stad waar ik ben geweest. Voordat ik weg ging bleek ik familie (wel heel verre familie hoor..) te hebben in de hoofdstad van Australie. Dus na een aantal mailtjes heen en weer te hebben gestuurd kon ik een weekje bij hun verblijven begin Mei. Nou dan vind ik het zelfs in een saaie stad prima uit te houden!

Voordat ik hier heenkwam ben ik 2.5 week nog bij mijn ´nieuwe Australische familie´ gebleven. Ze hadden me wel van tevoren gezegd dat er weinig te doen was maar dat er zo weinig te doen zou zijn had ik nou ook weer niet verwacht. Het enige wat ik dus in 2.5 week aan werk heb gedaan was onkruid wieden, ´s Avonds koken en de ramen lappen. Dat nieuwe katje wat ze hadden aangeschaft mocht ik dus ook 2.5 week gaan opvoeden. Voor de mensen die mij redelijk kennen ben ik absoluut geen kattenmens, laat staan van kleine irritante katjes met scherpe nageltjes en tandjes. En dan wordt zo´n klein mormel in je handen geduwd en is tante Lisa bezig met het opvoeden van een kitten. Na 2.5 week heb ik best veel aan hem geleerd! Normaal omgaan met de honden en binnen niet overal tegenaan zeiken was me dan uiteindelijk wel gelukt hem dat bij te leren :)
Ben tijdens de 2.5 week ook best vaak mee geweest naar de lokale aangelegenheden van de familie. Elke week op maandag eten we roast lamb met geroosterde groenten en gebakken aardappelen. Elke week komt dus ook de hele familie inclusief aanhang eten en sommige blijven zelfs slapen. De eerste zaterdag ben ik zelfs met de oudste dochter (44 jaar) mee geweest naar een club in een suburb van Melbourne met 2 andere vrouwen van in de 40. Moet zeggen dat dat een hele ervaring was aangezien we naar een 28+ club gingen maar ik heb nog nooit zo gelachen. Een paar overjarige tieners die zich gedragen als meisjes van 16 en sommige die er zelfs ook zo uit zien. Mannen van 40 die mij achterna zaten en vol verbazing me aankeken toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam. Volgens mij was ik de eerste en laatste Nederlander die naar die club ging! Ben nog een aantal keer meegeweest naar de lokale Ierse pub waar ik na een week al deel uitmaakte van de lokale gemeenschap en iedereen kende me al bij naam, waar ik vandaan kwam, wat ik deed en wat mijn toekomstplannen waren. Ergens wel gek maar O zo leuk! En natuurlijk iedereen nog een fijne Koninginnedag! Hoop dat iedereen het gezellig heeft gehad. Ik heb het gevierd met een bak popcorn en een film. Heerlijk op zn Nederlands al zeg ik het zelf! Net zoals de bruiloft van Will en Kate gevolgd op tv. Wat een historisch moment..
Me mond viel helemaal open toen ik een berichtje kreeg van mijn familie in Canberra dat hun zoon in hetzelfde dorpje woont waar ik aan het wwoofen was! Uit zo'n groot wwoofboek en ik kies Yarra Junction en dat blijkt hij daar ook nog te wonen ook! Dus op een maandag met zijn vrouw een kopje koffie wezen drinken in de lokale restaurant. Heel grappig om gewoon verre familie te zien maar wel toch ergens wat herkenningspunten!
TOen was het na 2.5 week dus tijd om afscheid te nemen. Op 4 Mei stapte ik op de trein terug naar het centrum. Vanuit Southern Cross Station Melbourne (daar ben ik onderhand ook al tig keer geweest! Ik blijf er maar weer terugkomen of passeren haha). sMiddags dan eindelijk ingecheckt in het meest vage en ranzigste hostel waar ik ooit gezeten heb. Het leek net een gevangenis. Een hele kleine kamer waar ze kosten wat het kost 4 stapelbedden hebben ingepropt van kwaliteit NUL, geweldige plek zo boven de bar die tot 3 uur snachts open is. Voor nachtrust moet je niet naar dit hostel gaan. Vrienden die ik heb leren kennen in Adelaide zaten niet veel verder dan mij in een beter hostel dus elke avond ben ik daarnaar toe gegaan, drankjes gedaan, gekletst, gepoold en op naar me eigen hostel voor de enige nachtrust. Overdag heb ik mn tijd besteed aan het bezoeken van St Kilda. Een strand, half uurtje met de trein vanuit Melbourne. Verwacht hier niet te veel van hoor, het is hier n herfst en niet heel warm meer. Dus ik lag niet in bikini maar liep in 2 truien te klauwbekken op het strand. WEL heb ik dan EINDELIJK me eerste penguins gespot! 5 weliswaar, maar wat zijn dat schattige beestjes Kan ik dat ook weer van me lijstje afstrepen. De andere dag ben ik met Franzi, Duits meisje, naar de Queen Victoria Market geweest waar we de hele middag hebben gespendeerd. En heb daar zelfs mijn Didgeridoo aangeschaft!! Dus na een avond met Annemiek en Femke (ontmoet in Nieuw Zeeland op de bus) EN tijdens de wedstrijd tussen de All Blacks (Nieuw Zeeland) en de Kangaroos (Australie), rugbywedstrijd, wat de All Blacks begonnen met LIVE de Haka te doen. Kippenvel moment! Supergaaf om dat op tv te zien tijdens een superbelangrijke rugbywedstrijd! Ik ben de volgende ochtend op de bus gestapt (liep ik dan met me Didge, muts op, 2 truien en 2 tassen aan op naar het station). Na een 10 urige vreselijke saaie busrit zonder een film of wat dan ook kwam ik aan op het station in Canberra. We reden hier al binnen en vond alles er zo netjes uitzien in tegenstelling tot Melbourne of Sydney!

Ik zou dus worden opgehaald door me familie. Beetje teveel gedoe om uit te leggen waar de connectie ligt maar het is in ieder geval verre familie. Maar familie is familie natuurlijk! En daar zit ik dus nu alweer 3 dagen. Ik voel me als een kleine prinses! Hoef helemaal niets uit te voeren. Ze eten alleen de beste en gezondste dingen die er te verkrijgen zijn. En ik word overal mee naartoe genomen, ze laten me van alles zien van Canberra en de week dat ik hier verblijf staat al goed volgepland met allerlei dingen die er te doen zijn (en ik dacht even rust te hebben..haha).
Het is hier dan ook nog eens KOUD. Niet zo'n beetje ook. Tegen de 6 graden overdag dus moet alles weer aan om het ook maar een beetje warm te krijgen. Word tijd voor zomer al zeg ik het zelf!

Aanstaande zaterdag, 14 Mei, vertrek ik savonds weer met de bus naar Sydney waar ik word opgehaald door Jen, oud collegaatje van het schip! Waar ik mijn laatste 12 daagjes in Bondi Beach zal verblijven in haar appartement. Heb nog een aantal dingen wat ik wil zien en wil doen! Het schijnt walvisseizoen te zijn dus misschien dat er nog een klein roadtripje aan zit te komen om wat walvissen te gaan spotten!

Dit is het even voor nu. Het is bijna zo ver voor mijn laatste blog uit Australie en dan is het op naar Fiji en naar huis. Weet nou niet of ik er naaruit moet kijken of niet. Het is en blijft een gek idee dat ik over minder dan een maand weer in me eigen bed lig te knorren. Kan me er echt nog helemaal niets bij voorstellen!

Eerst nog maar eens genieten hier :)!

Dikke kus van mij xx

Aussie way of life

Lieve lezers,

Wie had gedacht dat het leven op een boerderij makkelijk en rustig zou zijn! Vergeet het maar.. het is dat ik het als een wwoofer heb ervaren (voor diegene die niet weten wat wwoofen betekend.. dat is werken voor gratis accomodatie en eten, dus maar een paar uurtjes per dag!).
Uiteindelijk heb ik het baantje in het hostel welgeteld 4 dagen volgehouden. Het was fysiek echt zo zwaar. Aangezien het een heel schoon hostel is moet het ook echt schoon zijn. Niet dat ik dat erg vindt om te doen maar als je dan moet werken met een vrouwtje die het eigenlijk zelf ook niet leuk vindt om nieuwe mensen op te leiden. Als je dan de hele dag met je neus in de bleek staat omdat alles spik en span moet zijn en je jezelf in allerlei bochten wringt om elk (maar dan ook elk..) hoekje goed schoon te maken is dat allejezus slecht voor je ademhaling en rug. En dan wordt er ook nog tegen je gezegd dat het NIET schoon is! Had dan ook na 2 dagen met me neus in de bleek het goed gehad. Had toch al bedacht om op zaterdag al weg te gaan maar na 4 dagen zowat de hele dag gewerkt hebben was ik meer dan gesloopt! Maar heb in ieder geval even wat centjes verdient! ;) Het hostel was meer een soort studentenhuis dus we hadden een leuk clubje mensen waarmee ik ook op donderdagavond even de stad ben wezen verkennen, heel leuk naar een Ierse pub. Lieve mensen, als je ooit eens van plan bent naar Ierland te gaan OF naar een Ierse pub.. DOEN! Het is zo gezellig en de mensen zijn gewoon in een woord supertof!

Zaterdagavond kon ik dan afscheid nemen van de mensen in Adelaide en ben ik op de nachtbus gestapt naar Melbourne waar ik sochtends om half 7 aankwam. En daar zit je dan.. in een bus met allemaal mensen die naar een uur al liggen te snurken, iedereen had ook nog eens 2 stoelen voor zich alleen en ik had helaas geen geluk.. Na 12 uur in een bus niet te hebben geslapen was ik niet bepaald te genieten toen ik op het station aankwam en daar allemaal mensen met de meest vreselijke katers zag rondlopen. Het enige wat ik kon hopen dat ze niet over mij heen zouden kotsen..
Ik zou de half10 trein nemen naar Wallan, zo´n 40 min met de trein vanuit Melbourne. Ik dacht dus dat ik opgehaald zou worden door een homokoppel. Bij aanblik van deze gozer (ze waren Nederlands) kon ik niet geloven dat hij homo was. Aangekomen bij de farm van Annie zag ik al gauw zijn vriendin aankomen lopen.. Ook had meneer tegen mij in de auto gezegd als grap (wist ik veel..) dat er geen kangaroos meer op het terrein waren. Ik voelde me zo miserabel als de pest.. Je kunt me alles wijsmaken als ik niet beter weet! Gelukkig bleek dit allemaal niet waar te zijn en vonden ze het gewoon leuk mij in de zeik te nemen..
Gelijk de eerste dag mezelf maar over mijn moeheid heen geholpen en alles even aanschouwd. Een geweldige wildlife die hier rondhobbeld! De kangaroos die hier in huis rondspringen samen met een hond. Zoiets had ik nog nooit gezien! Annie, de vrouw des huizes, is een oude vrouw die een geweldig levendig leven achter de rug heeft waarin ze alles heeft gedaan en uiteindelijk haar hart heeft gevolgd en gewonde dieren opvangt en later, als dat kan, weer uitzet als vrije wezens! Haar hele hart ligt bij de dieren en de liefde is dan ook duidelijk te voelen!

Vanaf maandag zou het Nederlandse koppel weg gaan en werd ik vergezelt door Sophie, weer een Nederlands meisje die ook een weekje zou blijven. Samen met haar dus alles uitgezocht. De dag bestond uit om half 10 opstaan (verrukkelijke tijd al zeg ik het zelf XD) en zo rond 11 uur poep oprapen en tegelijkertijd de wombats (meest schattige dieren die ik ooit heb gezien!). Daarna was het tot 4 uur eigenlijk klusjes in en rond het huis doen voor Annie. Voornamelijk de voorraadkast (zo. zo. ranzig!) opruimen, fruit en groente plukken in haar tuin of planten knippen. Tegen 4 uur-half 5 begon het hele riedeltje weer van voor af aan, poep oprapen, een ommetje maken met de wombats en ze allemaal de fles geven. Tegen de avond gingen we dan samen, meestal waren het Sophie en ik, eten maken en opeten. Aangezien we gratis internet hadden zaten we meestal nog tot laat op internet.
Annie woont in de middle of niks. Dus in de afgelopen week ben ik dan ook nergens naartoe gegaan omdat ze en moest besparen op de benzine en ze het zich allemaal niet kon veroorloven iets anders te doen dan thuis te zitten. Wel krijgt ze AL haar brood gratis van de plank in de bakkerij op donderdag. 6 overvolle plastic zakken met brood kwamen op donderdagavond binnen. Daar mocht ze dan voor zichzelf broden uitzoeken voor een hele week en de rest ging naar de kippen en varken. Ook haar fruit (de exotische soorten) krijgt ze gratis van de supermarkt omdat ze vriendjes is met de manager. Ik zeg, goed geregeld!
Na een weekje dus wombats te hebben geknuffeld, met kangaroos te hebben gespeeld en de boerentrien op CROCS (ja.. crocs, dat droegen we dus allemaal..) te hebben uitgehangen ben ik afgelopen maandag samen met Sophie weer op de trein gesprongen naar centrum Melbourne. Sophie ging naar haar familie in Brisbane de volgende dag en ik zou gelijk doorgaan naar mijn andere wwooffamilie waar ik de aankomende 2 weken zou verblijven.
Ik nam de trein naar Lilydale waar ik de bus moest pakken naar Yarra Junction waar ze mij op zouden komen halen. Ik vind het nog steeds zo´n gezeik om met een veels te zware (ja.. hij is loeizwaar) backpack, daypack en voedseltasje (haha) een overvolle bus in te lopen waar je eigenlijk net niet doorheen komt met die tassen! Je voelt je zo´n kneus als je halverwege het gangpad vast komt te zitten met je backpack.. Maargoed! Half uurtje later aangekomen in Yarra Junction waar ze mij na een kwartiertje wachten ophaalden. Gelijk heel gezellig lopen kletsen met Wendy, vrouw des huizes. Eenmaal bij hun huis aangekomen, hoog in de bergen in de bush bush bracht ze me naar me kamer. WAUW! Kingsize bed, tv, eigen douche en wc. Heaven on earth kan ik je zeggen na al die hostels! Gelijk die avond kwamen al haar kinderen met aanhang eten dus het was een volle boel in huis met zoon, dochter en 2 kinderen (20 en 11) en wij. Maar ze hadden een heerlijke roastlamb met aardappeltjes en groenten dus ik kon mijn ogen weer niet geloven. Ik viel van de ene verbazing in de ander. Wendy liep met volle trots te vertellen wie ik was en waar ik vandaan kwam. Hele lieve mensen en werd gelijk al mee uit gevraagt door de dochter om met Pasen te gaan eten en stappen ergens. Dag erna wel een klusje gedaan, beetje ramen lopen lappen maar dat mocht eigenlijk geen naam hebben. Halverwege de dag mocht ik alweer stoppen en werd ik meegenomen naar de dierenwinkel want Wendy had bedacht een kat te nemen aangezien ze een muizenplaag hebben, daarna mee naar een vriendin waar we vis aten onder het genot van ´So you think you can dance´. sAvonds mocht ik ook mee naar de lokale bowlingclub waar ze elke week een competitie hebben. Sommige bowlers zijn zo competitief dat ze zichzelf wel kunnen ophangen als ze geen strike hebben gegooid. Heb me kostelijk vermaakt daar!
Gezien het feit dat dit een Australisch-Iers gezin is gaan ze ook wekelijks naar de pub op donderdagavond dus daar ben ik ook al voor uitgenodigd. Wel ga ik voor hun koken vanavond (mijn enige recept die ik echt goed tot uiting kan brengen in de keuken.. BEDANKT MAM!). Ben benieuwd wat ik nog meer ga zien hier, tot nu toe heb ik het goed naar me zin en zie ik eindelijk, waar ik zo lang op heb gewacht, echt hoe een Australisch gezin leeft hier en ook supergezellig dat ik overal mee naartoe mag. Ik ga hier ook gezellig pasen vieren want ze hebben alweer allerlei dingen in de planning..Ik ben hier nog maar 2 dagen maar het voelt al alsof ik ben opgenomen in de familie. Niet dat ze zoveel dieren hebben dan mijn vorige adresje, ik moet het hier doen met 2 honden, aantal kippen, parkieten en straks misschien een katje..

Ik zal snel weer even wat van me laten horen aangezien vanaf vandaag ik nog maar 5 weken in Australie zit! Kan het haast niet geloven dat ik al zo lang weg ben en dat de thuiskomst zo dichtbij komt.. Het is allemaal een beetje onwerkelijk..

AUSSIE AUSSIE AUSSIE
OI OI OI!!

Hoorde al van iedereen dat het mooi weer aan het worden is daar. Geniet ervan! En natuurlijk fijne Pasen! :)

Dikke kus x

The Real Outback

26 Maart uit de tienerjaren!
En het begin van mijn Rock Tour door de Outback van Australie! Iets wat ik al sinds lange tijd in me hoofd had en wat het extra speciaal maakt is dat ik dit mag meemaken tijdens mijn verjaardag. sMorgens vroeg om half 5 ging de wekker, moet zeggen dat ik dat niet heel erg meer gewend was aangezien ik eindelijk in een echt bed sliep! Om 6 uur zaten we met zn allen in de bus, nog een beetje ongemakkelijk omdat het en vroeg was, en we de gids en elkaar nog niet zo goed kende. Het was vooral veel in de auto zitten want alles lag niet bepaald dicht bij elkaar. In de tussentijd mocht iedereen naar voren komen en zich voorstellen. Toen ik eenmaal aan de beurt was en zei dat het me verjaardag was wilde eigenlijk niemand me in eerste instantie geloven.. maar uiteindelijk zong toch de hele bus uit volle borst Happy Birthday en dat maakte mijn verjaardag alweer stukke beter! Eerste stop van de Tour was een 3 uur durende wandeling door Kings Canyon. Bij de gedachte aan de Outback denk je al snel aan rood zand overal.. Vergeet het maar. Dit jaar, door de vele regenval, was de hele Outback groen! Je kunt wel nagaan dat iedereen hier nogal versteld van stond! In de Kings Canyon werden we eerst bang gemaakt door de gids want we zouden de ´Heartattack Hill´ moeten beklimmen. Niemand wist hoe lang het was, hoe zwaar of hoe heet het zou worden. De angst was van iedereen af te lezen. Eenmaal bovenop de berg viel het reuze mee! Tuurlijk het waren veel treden en een steile berg maar het duurde nog geen 10 minuten of je was al boven dus dat was goed te doen! De rest van de wandeling ging over rode rotsen met prachtige uitzichten. Na 3 uur lopen reden we terug via Kings Creek Station (waar de mooie cowboys zouden zitten..en welgeteld 1 hebben we er gezien, was dus een beetje een tegenvaller voor de vrouwen onder ons, 15 vrouwen op 1 goeduitziende cowboy..) naar onze eerste overnachtingsplek! En jawel, midden in de bush bush, in een swag (verdikte slaapzak waarmee je op de grond buiten ligt, en nee het is geen tent, alles kan erin kruipen, daar moet je dus maar niet bij nadenken..) onder de prachtige sterrenhemel. Allereerst moest ons avondeten gekookt worden met als verrassing voor mij een speciale verjaardagscake! Bier met bloem en groene kleurstof, klinkt als een gore combinatie maar het was goed te doen! Na een biertje me swag uitgerolt en naar de sterrenhemel liggen staren. Zoveel sterren in de Outback, ongelooflijk, een geweldig romantisch gezicht.
Volgende dag na een heerlijke nacht onder de sterren (voordat ik in slaap viel, staat er een koe luid te moeien nog geen meter van mij vandaan!) weer in de bus op naar Uluru! Waar we eerst stopten bij een Cultureel Centrum voor wat souveniertjes ed waarna wij een Mala wandeling gingen doen. Kleine wandeling met veel informatie over de aboriginals. Het enige nadeel van de Outback zijn wel de vliegen, wat een vreselijk irritant iets is dat. Ze doen verder niets maar ze vinden het heerlijk om gewoon op je te gaan zitten en wat je ook doet, ze gaan er niet meer vanaf.. En dat de hele dag door, met wat je ook doet. Moet zeggen dat dat redelijk frustrerend is en dat dat ook totaal niet went! Je wuift de hele tijd voor je gezicht langs met als gevolg, een lamme hand en energieloos...
Tegen 5 uur richting de Sunsetplaats gegaan, waar je Ayers Rock vanaf een geweldig punt kon aanschouwen tijdens de zonsondergang. Wij hadden gelukkig een tafel maar de rest van 20 touringcarren niet. Zij hadden weliswaar champagne maar geen tafel om aan te eten!! Prachtige zonsondergang, Ayers Rock verkleurd met de minuut. En dat samen met een biertje, gezelligheid, gekke fotos en lekker eten was dit een geslaagde avond! Natuurlijk weer in de swag kruipen en lekker slapen. Had nu al wel meer aangedaan qua kleren want de avond ervoor bevroor ik zowat maar deze nacht was niet beter, nog steeds echt steenkoud! We begonnen de dag om 4 uur, alles opruimen en op naar de zonsopgang! Zelfde plek, minder toeristen, prachtig uitzicht en steenkoud..! Na de zonsopgang wat overigens weer supermooi was, paarse lucht en de zon die razendsnel opkwam hebben we ontbeten en fotos gemaakt. We zijn daarna om Ayers Rock heen gaan lopen wat niet langer duurde dan 2 uurtjes. Op de terugweg mensen afgezet bij het vliegveld, ze hebben daar inderdaad zelfs een vliegveld! En gestopt uiteindelijk bij een klein riviertje die normaal gesproken droog ligt maar nu met een goeie stroming er lekker bij lag. Je stond er maar met je enkels in maar als je er in ging drijven dreef je zo weg! Ging allejezus snel. Maar was erg lachwekkend, iedereen had een enorme lol. Uiteindelijk gingen we nog proberen een dieper gedeelte op te zoeken maar helaas, al het water bleef meters ver alleen maar tot je enkels. Was dan ook een mooie afsluiter van een prachtige tour!
De laatste stop voor Alice Springs was kameelrijden. Wie had dat gedacht dat ik dat ooit nog eens zou doen.. We gingen racen met kamelen. Het duurde helemaal niet lang maar ik heb nog nooit zo gelachen! Geweldig toen die kameel ging rennen, ik zat er samen met een Iers meisje op die al helemaal niet meer bij kwam van het lachen maar uiteindelijk was onze kameel trotse winnaar als snelste kameel van de dag!
Terug in Alice Springs met de halve groep afgesproken (andere helft was al uitgestapt) in de kroeg waar we een legendarische avond hebben gehad! Zelf muziek gemaakt met de zanger, gedanst en gek gedaan. Topavond en een avond om niet meer snel te vergeten.
Ochtend daarna zou ik eigenlijk worden opgehaald om met een Duits meisje en haar auto naar Adelaide te rijden. Maar toen ging haar auto stuk.. Toen maar besloten om met een soort van Tour mee te gaan langs Coober Pedy naar Adelaide die de volgende ochtend om 6 uur vertrok. Die tijden hangen langzamerhand wel me keel uit, vroege opstaan van de afgelopen 2 weken begint me nu een beetje tegen te staan.. Lange tijd in de bus gezeten de volgende dag en uitgestapt bij Coober Pedy waar we een rondleiding kregen onder de grond. Stelde weinig voor vond ik zelf, vond het maar een creepy dorpje, het was er zo uitgestorven. Wij dachten ook dat we onder de grond zouden slapen.. maar toen we uit de bus stapten konden we zo de deur van het hostel zien en dat was nou niet bepaald onder de grond! Pizza wezen eten met zn allen en terug gegaan, kregen we toch de deur niet open van ons hostel! Muggen OVERAL, ze vielen je benen en armen gewoon aan als je stond te klooien om de deur open te krijgen. Binnen 5 sec. zat ik helemaal onder! Na een half uur proberen eindelijk de deur open gekregen en gaan slapen. Volgende ochtend, jawel.. 4 uur wakker worden. De rest van de dag in de bus gezeten naar Adelaide waar we savonds om 6 uur aankwamen. Tussendoor nog wel gestopt bij een meer van zout waarop je kon lopen, was wel tof! :)

En nu ben ik dus in Adelaide! Sightseeing Adelaide had ik in 2 dagen al gezien. Klein, schattig stadje en er is niet zo heel veel te doen. Ben naar Glenelg Beach geweest, deed me heel erg denken aan Europa, knus met terrasjes en strak blauwe lucht. Heerlijk een middag op het strand gelegen nog even bijkleuren! Voor de rest naar een Art Galery geweest en een chocolade museumpje. Zit ook in een prachtig hostel waar ik sinds vandaag ben begonnen met werken. Krijg er redelijk voor betaald en dat is natuurlijk altijd mooi meegenomen! Volgende week vertrek ik naar Melbourne waar ik eerst een week op een Kangaroo Opvangcentrum ga wwoofen en daarna met Pasen bij een gezin intrek voor ongeveer 2 weekjes. Begin Mei via Canberra naar Sydney waar ik me laatste 2 weekjes bij vrienden door zal brengen! Zo ongeveer me plan, kan natuurlijk altijd veranderen.. ;)

Hoop dat jullie een lekker weekend hebben gehad want kreeg van iedereen te horen dat het 20 graden zou worden!! Iedereen bedankt voor de verjaardagswensen, verjaardagsmsjes en alle andere dingen ;) Nog even en jullie moeten het weer met mij persoonlijk doen, haha!

Liefs Lisa

Wat is reizen toch een vak apart..

Hee lieve lezers!

De laatste paar dagen in Nieuw Zeeland waren super. Na Dunedin, over Stan Walker had ik verteld toch? zijn we op de bus naar Mount Cook gestapt. Na ongeveer een uurtje rijden zagen we de besneeuwde bergtoppen al van de Alpen. Supergaaf om nu dan eindelijk eens besneeuwde bergen te zien! In Mount Cook weinig uitgevoerd, vooral erg van het weer en het uitzicht genoten. Bleek daar ook nog dat ze me niet konden afzetten bij het vliegveld in Christchurch de dag erna want ze hadden alle plannen gewijzigd (vanwege de aardbeving zouden er geen bussen die richting meer op gaan maar naar een stad erboven, nu hadden ze de hele planning veranderd om naar een stad onder Christchurch te gaan wat ze mij niet hebben verteld waardoor mijn hele plan in duigen viel..).
De dag erna afscheid genomen van iedereen en het vielde me toch zwaarder dan verwacht. Had dolgraag nog langer in Nieuw Zeeland willen blijven want het is hier zo mooi, de mensen zo aardig, leuke reizigers en zo kan ik wel even doorgaan.. Uiteindelijk afgezet in Orari (volgens mij weten zelfs de locals niet waar dat ligt!) afgezet en op een andere bus gewacht die mij naar het vliegveld zou brengen waar ik vervolgens om 2 uur ´smiddags al zat te wachten op een vliegtuig die om 6 uur sochtends de volgende dag ging. Maar helaas was dit mijn enige optie om mijn vlucht te kunnen halen. Tsja en daar zit je dan, op een vliegveld dat je niet kent, je kunt je spullen niet alleen laten want je hebt niemand die er even op kan letten en alle winkeltjes gaan dicht om 5 uur. Rond 5 uur zag ik mijn kans schoon om een bank te overmeesteren en die heb ik niet meer verlaten tot laat na middernacht. Heerlijk geslapen eigenlijk, me spullen omklemd, mezelf ingewikkeld in mn doek en slapen maar. Ging achteraf gezien eigenlijk allemaal geleidelijk..! Om 4 uur alles klaar maken om te kunnen inchecken, kom ik wonder boven wonder 2 Nederlandse meisjes tegen waarmee een stuk heb samen gereisd in de bus en wat blijkt, ze zitten in hetzelfde vliegtuig! Niet naar Darwin, maar naar Brisbane waar ik dan weer moet wachten en over moet stappen op een ander vliegtuig! Het vliegen ging allemaal goed, 1e vliegtuig had ik zelfs 3 stoelen voor mezelf dus heb ik even wat slaap bij kunnen halen waardoor de tijd echt voorbij vloog. Eenmaal op Brisbane, toch wel even een vreemd idee dat ik daar 4 maanden geleden ook heb gestaan, gewacht en mijn volgende vlucht naar Darwin gepakt. Al met al duurde het pittig lang maar heb het allemaal overleefd. Darwin Airport is klein maar heb wel heel slim mijn shuttle busje naar het hostel gemist dus moest ik daar ook weer op wachten (ik heb er talent voor..;)). Kom je buiten na een lange tijd in het vliegtuig te hebben gezeten, hoop je op een frisse wind. Nou, vergeet het maar. Zo benauwd en zo heet, dat had ik echt niet verwacht. Dus gelijk spijkerbroek, trui en schoenen uit en me maar wat luchtiger aangekleed. Na een uurtje kwam het volgende busje die me godzijdank afzette bij het goede hostel, ingecheckt en gelijk onder de douche gestapt. In Nieuw Zeeland had ik ook een jongen ontmoet, weer een Nederlander haha, Daniel en heel toevallig arriveerde hij een uur later na mij in Darwin en in precies het hostel tegenover die van mij! Dus met hem die avond wat gegeten en bijgekletst. De dagen erna met hem ook wat culturele dingen ondernomen, onbewust toch nog wel wat gezien van Darwin. De avond voordat hij weg ging hebben we gegeten bij de haven waar alle locals schenen te eten. Was echt superlekker met een leuke bijkomstigheid dat er ineens een hele groep dolfijnen naast de kade zwommen. Dat was wel echt geweldig! Mijn dag kon niet meer stuk..;)
Heb daarna een dagtocht gedaan naar Litchfield Nationaal Park (Kakadu is de bekendste maar door de Wetseason is alles (en dan bedoel ik ook echt alles, ik overdrijf niet..) overstroomt. Dus met een klein maar gezellige bus naar het park. Allereerst mochten we een slang vasthouden, weer een angst overwonnen haha. De gids vond het wel een grappig idee om hem om mijn nek te wikkelen want hij deed toch niets (maar het zat toch best wel strak!). Daarna Jumping Crocodiles gezien, echt supergaaf om er maar 5 meter ervandaan te zitten en dan hele lijf zich dan omhoog uit het water werkt. Heel indrukwekkend. De rest van de dag hebben we 3 watervallen gezien en gezwommen in een beekje ergens in de bush bush waar we ook nog eens een monsoon over ons heen kregen dus dat maakte het wel extra speciaal. Die avond afscheid genomen van Daniel en volgende dag een koppel ontmoet en een Duits meisje die wel naar Perth wilde dus de knoop doorgehakt en we gaan een Wickedcamper huren voor 2 weken naar Perth! (lees:we hebben geen wegen gecheckt oid, houd dit in gedachten).
Maandag 14 Maart na de Camper te hebben gehuurd en getekend voor 2 weken, boodschappen gedaan en op naar de Stuart Hwy die ons naar Katherine zou brengen. We waren alleen een beetje laat vertrokken dus het werd al snel donker. We maakten het tot Pine Creek, een of ander muggenaantrekkend gebied waar je niet wilt zitten. Dachten we dat we alles hadden maar NEE, GAS! voor de gascoocker. Is misschien wel handig om bij je te hebben? Ook hadden we geen muskietennet waardoor we de deuren maar dicht deden maar dat was zo (!!) heet dat ik langzaam doodging. Die nacht dus helemaal lekgebeten door de muggen omdat we in slaap vielen met alle deuren open. Uiteindelijk gereden tot Katherine (oja, en ik reed Darwin uit omdat ik de enige was met een rijbewijs dus dat was wel even heel gek, in een camper, linksrijden in een stad. Was een hele overwinning al zeg ik het zelf haha.) en daarna op de Victoria Hwy naar Kununurra, net over de West Australie grens. Komen we bij de grens wordt er ons verteld dat we er met geen mogelijk doorheen kunnen komen na Kununurra want de weg naar Broome is gewoon weg, overstroomt. Kijk lieve mensen, daarom is wegen checken ook zon slim systeem! Dus wij waren redelijk pissed off, al helemaal nadat wij te horen kregen dat we het geld van de camper niet meer terug kregen. Diezelfde dag een Spaanse gast ontmoet, Aitor, nogal een geinig typ. Hij had zijn eigen digeridoo gemaakt en reisde alleen met dat, tent en een kleine backpack. Moet ik toch wel respect voor hebben na het zien van mijn gewicht van mijn tas op het vliegveld..
BIj Gregory National Park gestopt om een wandeling te gaan maken en ik dacht dat wel even op slippers te kunnen doen. Vergeet het maar, na nog geen 10 minuten lopen glij ik uit en haal mijn teen zo goed open dat we met 120 km/u naar het ziekenhuis in Katherine zijn gereden. De camper haalde eigenlijk geen 120 en het ging eigenlijk best wel dus ik had geen haast maar Aitor reed en wilde zo hard mogelijk..! Na een tetanusprik te hebben gehad en wat verbanden verder in Katherine alles opgeladen want echt alle apparatuur was leeg. Onze slaapplek van die nacht werd de parkeerplaats van het ziekenhuis. Heb in tijden niet zo goed geslapen! Zonder muggen, frisse wind, perfect.
Daarna onze weg langzaam terug gemaakt via Katherine Gorge (gingen mijn campergenootjes een wandeling maken maar aangezien ik niet normaal kon lopen en me nogal ziek voelde door die prik ben ik lekker bij het zwembad wezen liggen), Kakadu (toch proberen he, eigenwijs dat we zijn haha want ze zijn er natuurlijk niet ingekmoen) en nog een keer Litchfield weer terug naar Darwin waar we onze laatste nacht in de tuin van een meisje hebben geslapen die in het ziekenhuis werkte en die we hadden ontmoet in het hostel. Dus een heerlijke normale douche kunnen hebben. Gelijk die dag ook besloten dat we de camper in gaan leveren want mijn muggenbulten werden er steeds meer (heb ze geteld: 150 aan mn rechterkant en ben nog niet eens begonnen aan mn linkerkant) en ik sliep niet meer. Dus in Darwin mijn bus naar Alice Springs geboekt voor de dag erna en op zaterdag begint mijn Rock Tour naar Uluru en Ayers Rock dus ik kan me geen beter verjaardagcadeautje bedenken dan mijn verjaardag te vieren on der de miljoenen sterren van Ayers Rock.
En nu zit ik dan bijna 18 uur in de bus. Tot Katherine waren er maar 3 blanken voor de rest alleen maar aborginals waar door hele bus stonk naar zweet en drank. Momenteel zit er ook een jochie naast me die de lucht niet beter maakt voor mijn maag. Heel fijn, zo lang in de bus zitten. Maar nog 70km en dan zijn we in Alice Springs, alles in de wasmachine gooien, dagboek schrijven en SLAPEN! Morgen 6 uur sochtends begint mijn tour voor 3 dagen en 2 nachten. Dinsdag verlaat ik hopelijk Alice Springs weer om naar Adelaide te reizen.
Heb ook de knoop doorgehakt om eerder naar huis te komen. Precies een maand eerder. Nieuw Zeeland was verreweg mijn hoogtepunt van mijn reis en dan vind ik het toch heel erg dat ik moet zeggen dat Australie ergens een beetje tegenvalt. Daarbij komt ook nog dat ik totaal geen behoefte meer heb om te werken of om werk te zoeken. Voordat ik weer terug ging naar Australie had ik ingepland om 1 maand nog ergens te gaan werken. Die maand gaat dus nu niet door! Ik heb dus nog precies 2 maanden en een week om van Alice naar Sydney te komen waar ik bij mijn schipgenootjes (en familie in Canberra) kan logeren dus daar kijk ik enorm naar uit! Dus nu moeten jullie het weer met mij doen vanaf 8 Juni ;)! Ik zal nog wel even de precieze datum ed laten weten en tijd want ik verwacht natuurlijk wel iedereen op schiphol!! Inclusief een lekker bruin boordje met Old Amsterdamse kaas hihi.

Lieve iedereen, dank jullie wel voor alle reacties, mailtjes en smsjes. Ik ga vanavond even goed mijn verjaardag inluiden en dan laat ik uiteraard nu iets sneller weer iets van me horen!

Dikke kus vanuit een nogal stinkende bus in de middle of nowhere. x

Waarom Abel Tasman dit eiland niet gewoon kon behouden..

Zuiderland: pure perfectie werd er tegen me gezegd. Op dat moment was ik er nogal sceptisch over want perfectie dat was wel een erg groot woord. Het Noordereiland vond ik al prachtig dus had me op van alles voorbereid wat het Zuidereiland me eventueel zou kunnen brengen. Maar nu ik bijna aan het einde van mijn Nieuw Zeelandtrip ben kan ik inderdaad zeggen dat het Zuidereiland pure perfectie is ten top. De verschillende landschappen, mensen en dieren maken het Zuidereiland tot een plek om nooit meer te vergeten.
Na de Marlborough Sounds waar we na een groot Noordereiland avontuur nogal hebben gerelaxed. Natuurlijk wel even gewandeld door de bergen en een piepklein stukje van de Queen Charlotte Track hebben gelopen moesten we deze plek na 3 nachtjes weer verlaten. Uitgerust en wel naar het magische Abel Tasman Nationaal Park met een tussenstop in Nelson. Toen wij met de bus naar Nelson zouden gaan heb ik Thijs ook weer gezien! (voor diegene die niet weten wie Thijs is, hebben bij elkaar in de klas gezeten 1e en 2e maar nog steeds goed bevriend!). Dat was echt geweldig om iemand te zien die jou kent en dat je maar een blik met elkaar hoeft te wisselen om te weten waar het over ging. Ik was die oppervlakkige vriendschappen meer dan zat. De hele tijd vertellen waar je vandaan komt, hoelang je al weg bent en wat je nog van plan was. En dat zo´n 20 keer op een dag. In onze bus naar Nelson een wijntasting gedaan en de bus aangeduwd want aangezien de airco al kapot was, de deur niet meer dicht kon en de radio ook niet meer aan kon was het vrijwel logisch dat de accu er ook heel gauw mee op zou houden. Na de tasting in Nelson uitgestapt en voor een nachtje in een heel schattig hostel wezen slapen. Dag erna opgehaald weer met de bus waarna we, nu met goeie bus zonder mankementen, onze reis zouden vervolgen naar Abel Tasman Nationaal Park! PRACHTIG stukje natuur wat ineens opduikt tussen de bergen. We hebben er 4 nachten doorgebracht in een grote tent met heerlijke, heerlijke bedden. Ik heb zo goed geslapen, daar kan geen hostelbed tegenop! In die 4 dagen hebben we een stuk gelopen van de Abel Tasman Track naar Stillwel Bay, Appletree Bay (heen en terug allebei) en de laatste dag hebben we op een strand gelegen waar je welgeteld een kwrartier moest lopen voordat je bij de zee was, je zag hem wel.. de zee maar het was gewoon zo ver dat het nogal lang duurde voordat je in het water was. En was je eenmaal in het water kon je nog 5 minuten gewoon doorlopen om nog steeds tot aan je middel in het water te staan. Met een aantal kampvuren met de busgroep en een burger van de Fat Tui (wauw.. meest geweldige burgers!) stapten wij 4 nachten later op een bus waarmee we tot aan Queenstown zouden reizen. Dus ik hoopte al vurig dat het een leuke bus zou zijn aangezien we er zo ongeveer een week mee opgescheept zouden zitten. Godzijdank was dit de beste bus ooit! Na de pancake rocks te hebben gezien kwamen we aan in een heel klein stadje aan de westkust van het Zudiereiland: Barrytown. Stray maakt hier gewoon een stop omdat het anders te ver is om in een keer door te rijden naar Frans Jozef. En aangezien onze buschauffeur 30 was geworden die dag ervoor was er alle reden tot een feestje. En het was een goed feestje! We moesten ons verkleden dus ik had samen met 2 andere meisjes, totaal inspiratieloos in het begin, een hoeslaken gekocht, roze.. wat zou je daar nou mee kunnen doen?! Uiteindelijk hebben we er 3 zeemeerminpakken van gemaakt, gewoon in 3 lagen knippen en omrollen/omknopen. Oranje hoedje op, rode lippenstip, voeten aan elkaar vast geknoopt, bikini aan en gaan met die banaan! Op onze kont hadden we ook nog: Sweet Ass! geschreven. Dat zeggen ze hier, alleen dan Ass met 1 S, namelijk op alles, dus een beetje cultuur opsnuiven kan naturlijk geen kwaad. Supergezellige avond gehad met spelletjes en uiteindelijk hebben die 2 Nederlandse meisjes en ik de prijs van de bestgeklede dames van de avond gewonnen! Totaaaal onverwacht natuurlijk omdat we gewoon een hoeslaken om hadden gevouwen, maar schijnbaar viel het in de smaak ;-)
Dag erna met kater in de bus. Voor de meeste mensen geen fijn gevoel. Op naar de Frans Jozef Glacier waar we de volgende dag een Full Day Hike zouden gaan doen. Steenkoud, mistig en regenachtig in de Glacier dus veel konden we er nog niet van zien! Vroeg naar bed want anders werd die Full Day Hike echt helemaal niets!
Gelukkig was het de dag erna een stuk beter weer en hebben we een prachtige tocht gedaan door de Glaciers! Het was heel stoer om midden tussen ijsblauwe stukke ijs rond te lopen met je ijsschoenen eronder. Eenmaal bovenop begon het keihard te regenen en moesten we nog 1.5 uur terug lopen. Gelukkig hadden we wel goeie pakken aan waardoor alleen mijn voeten en handen er lichtelijk afvroren. Wie geeft er dan ook wollen handschoenen, blijven overal aan plakken en als het nat wordt is het zooo koud! Dus na 8 uur bezig te zijn geweest vergat Mevr. de sleutel van de hostelkamer. En aangezien mijn kamergenootjes in de laatste bus zaten moest ik wachten.. Na 3 kwartier te hebben gewacht eindelijk gedoucht, gegeten en met de bus nog gezellig een drankje gedaan in de hostelpub. Dag erna busdag! Naar Makarora, daar is echt helemaal niets te beleven. Het was sowieso heel slecht weer maar we hadden een karaoke avond wat achteraf wel geslaagd was! Makarora achter ons gelaten opweg naar Queenstown. Gezien hoe iemand een Bungyjump deed en dat heeft mij wel laten inzien dat ik mezelf nooit van een rots laat afduwen of dat ik er alleen al zelf van afspring met een touw rond mn enkels. Bij een schattig fruitwinkeltje gestopt, spotgoedkoop en superlekker. Allemaal gratis proeven en aangezien we een halve bus vol Nederlanders hadden stond dat tafeltje dan ook omringt met jawel, de Nederlanders. Eenmaal in Queenstown tassen uitgepakt en savonds met zowat de hele bus een soort kroegentocht doen door Queenstown.
Die middag hadden we ook het vreselijke nieuws van Christchurch gehoord. We hebben er helemaal niets van gevoeld, van de aardbeving. Maar toen we die avond in de kroeg waren en het nieuws keken viel er toch wel een stilte. Iedereen was aan het smsen want er waren mensen in Christchurch van eerdere bussen en wat vrienden. Godzijdank was en is iedereen veilig. Het is wel echt een ramp wat er gebeurd is.. onze bussen rijden ook niet meer naar Christchurch maar stoppen in een stadje er net voor omdat verreweg alle hostels zijn ingestort. Om kippenvel van te krijgen..
In Queenstown dus 2 leuke dagen gehad! Overdag met een Fin en een Schots meisje Queenstown wezen verkennen en door het lekkere weer zag het er echt prachtig uit zo tussen de bergen! Die avond bij de Lonely Planet bekende Fergburger een burger wezen eten en ik moet zeggen, de Fat Tui in Abel Tasman smaakte beter maar deze was ook zeker niet verkeerd!
Helaas moesten we de volgende dag tegen een aantal mensen gedag zeggen en ik blijf het echt vreselijk vinden, gedag te moeten zeggen tegen de mensen die je tijdens je reis hebt ontmoet. We hebben met die bus zo´n intense week gehad en dat maakt het er allemaal niet makkelijker op! Met ongeveer 8 mensen van die leuke bus op naar Milford Sound waar we een cruise deden van 2 uur. Was niet geweldig weer en het viel me een beetje tegen helaas. Het was mooi maar niet het indrukwekkende gevoel dat wat ik er van had verwacht. De daaropvolgende 4 dagen zou ik doorbrengen op Stewart Island. Dus na om half 6 op te zijn gestaan in Gunns Camp, Milford Sound, op de bus naar de Ferry in Bluff. De Ferry was niet heel vlak maar na een uurtje wel lekker (en koud!) op Stewart Island. Daar besloten Marjolein, NL meisje, en ik om een de volgende dag een scootertje te huren. Dus we hebben lekker het eiland, waar we konden komen natuurlijk, overgecrosst! En natuurlijk rijd ik haar ook nog aan terwijl we stil staan, heel handig ;-) De rest van de dagen Penguinspotting gedaan maar helaas geeneen gespot en gewoonweg gerelaxed, de was gedaan en meer de practische dingen. Met gratis internet en de zandvliegen die je er gratis bij kreeg kwamen we de tijd wel door! Mijn voeten zien er echt nu niet meer uit door die zandvliegen, pokkebeesten! In Queenstown had ik al afscheid genomen van Thijs maar toen hij ineens op Stewart Island weer voor me neus stond moest ik toch wel even 2x knipperen! Na een relaxte tijd op Stewart Island met de Ferry terug en via The Catlins (heel erg ruig gebied in het Zuiden van het Zuidereiland) gestopt in Dunedin! De schotse studentenstad van Nieuw Zeeland waar ik de aankomende 5 dagen zit (tot zondagochtend)! Eerste avond een biertasting gedaan want eigenlijk best interessant was! Dag erna naar een Chocolade fabriek waar we als kleine kinderen blij van werden. Gratis chocolade, overal en we hadden een eigen zakje die we mochten vullen dus dat was toch zo leuk! Gisteravond met Marjolein naar Stan Walker geweest. We hadden allebei geen idee wie hij was maar het was wel een leuk uitje omdat we toch maar vast zaten in Dunedin. Dus wij naar de Town Hall waar we heel voorzichtig aan onze buurvrouw vroegen wie hij eigenlijk was. Godzijdank wist zij het zelf ook niet zo goed! Hij heeft dus de Australian Idols gewonnen als Kiwi, hoe grappig kun je het hebben! Hij is echt waanzinnig goed en we hebben na afloop ook nog een half uur in de rij gestaan om hem te vertellen dat we Dutchies zijn, een handtekening te vragen en een hand te geven. Beetje ongemakkelijk blijft het wel hoor ook al had ik geen idee wie hij was.
Toen had ik het plan ook nog opgevat om langer in Nieuw Zeeland te blijven gewoonweg omdat ik het hier heel erg naar me zin heb! Maar helaas kreeg ik vanochtend negatief bericht van mijn wwoofadres in Auckland. Dus ik vlieg maar gewoon over 3 dagen het land uit.. hoe niet-leuk ik het ook vind. Ik heb een geweldige tijd gehad in Nieuw Zeeland, de 7 weken zijn omgevlogen en voordat je het weet zit ik weer op het vliegveld te wachten op mijn vlucht naar Australie, Darwin. Me laatste deel van mijn reis! Het klinkt zo gek dat ik over 4 maandjes al lang en breed weer thuis zit maar daar denk ik liever nog maar niet bij na!

Eerst nog maar eens mijn verjaardag eind Maart! In een ander land, zonder familie en vrienden, we zullen zien! Als jullie nog een leuk cadeautje willen sturen zal ik mijn rek. nummer wel eventjes opsturen! ;-)
Ik heb dan nog 3.5 maand voor Australie. Eerst had ik inderdaad het plan opgevat om de Westkust van Australie te doen maar hoe het er nu naar uitziet heb ik daar geen geld voor en eigenlijk ook geen tijd of ik moet me heel erg gaan haasten. Dus we zullen allemaal wel zien hoe het lopen gaat! Eerst maar eens zorgen veilig en wel uit Nieuw Zeeland te komen en in Australie!

Dank jullie wel voor alle lieve reacties, smsjes, mailtjes! Ik heb er een week terug ook weer foto´s opgezet onder het kopje Nieuw Zeeland! Dus dan kunnen jullie ook weer even zien wat ik allemaal zie ;-)

Laat jullie snel weer wat horen, ik ga namelijk wwoofen in Katherine, in de buurt van Darwin, zonder internet of enig bereik met de mobiele telefoon dus ik ben benieuwd wanneer ik weer even de kans krijg om een blog te posten! Waarschijnlijk blijf ik wel de eerste paar dagen met een Nederlandse jongen in Darwin, daarna een 3-daagse tour door Kakadu en Lichtfield Nationaal Park en daarna sluit ik mezelf wel even een maandje af in de middle of nowhere!

Een hele dikke kus van mij uit Nieuw Zeeland waar ik eigenlijk niet meer weg wil, haha!

xxx

ps. Sorry dat het zo lang heeft geduurd voordat ik weer een blog erop had gezet maar omdat ik zo door moest reizen had ik geen tijd om een nieuwe blog te schrijven, sorrysorrysorry!

Been there, done that! Op naar het Zuidereiland..

Lieve trouwe lezers!

E n toen ineens was het 8 februari, de dag dat ik op de helft van mijn trip ben. Ik moet zeggen, het was best een vreemde dag. Gewoon het besef dat ik op de helft ben, dat ik de helft heb gehad en dat er zo veel in de tussentijd gebeurd is. Eigenlijk ook gewoon niet te geloven. Sinds mijn laatste blog zijn er ook weer een aantal weken verstreken waarin er ontieglijk veel is gebeurd. Inmiddels ben ik alweer op het Zuidereiland dus vandaar dat het tijd werd voor een blog over mijn Noordereiland avonturen!

Na 3 geweldige dagen Raglan met een andere bus en een nogal hysterische bschauffeuse in de zeikende regen naar de Waitomo Caves waar we toch maar besloten om een tour te doen door de Caves, want ja.. je bent er toch maar een keer! We deden een hele rustige tour, achteraf gezien heel jammer want had dolgraag willen abseilen maar dat was gewoon te veel geld. Die avond kwamen we aan in Maketu waar we onze culturele avond zouden gaan beleven! Ik had geen flauw benul wat ik me erbij moest voorstellen. We werden verwelkomd door Uncle Boy, een oude man die een heel leven achter de rug heeft en nu voornamelijk studenten ontvangt om hun wat bij te leren over de Maori cultuur. De hele bedoeling van de avond was dat we met de hele groep een leuke avond zouden hebben en ook nog wat zouden leren. De jongens zouden de Haka (de Maori dans voor de jongens, zoek maar eens op youtube naar de All Blacks die de Haka doen) doen en de meiden de Poi (iets met balletjes haha). Het was zo hilarisch om het allemaal te oefenen met het balletje, wat eigenlijk heel saai was na het zien van de Haka, wat ik ook dolgraag had willen leren maar helaas ben ik geen jongen! Dus nadat iedereen hun best had gedaan om het allemaal zo goed mogelijk voor Uncle Boy te presenteren kregen we nog een soort van concert van de Maoris wat eigenlijk best indrukwekkend was! Nog even poseren in de Maori klederdracht en toen was het tijd om onze bedden klaar te maken. We sliepen allemaal in een zaal, allemaal een eigen matras maar in een 39 persoonskamer. Je kunt je wel voorstellen dat dat nogal heet word snachts! Maar daar dachten we liever nog niet bij na. Eerst maar eens proberen om kampvuur nummer 2 aan de praat te krijgen op het strand. Het was pikkedonker dus was het extra lastig om onze weg naar het strand te vinden. Eenmaal gevonden sprongen er nogal rare beesten tegen me benen aan die ik liever niet had willen zien! En het kampvuur wilde ook niet lukken, iedereen probeerde wel wat maar niemand kreeg het echt aan de praat. Dus na een aantal mislukte pogingen besloten om maar weer terug te gaan. Ik keek er totaal niet naar uit om in de grote slaapzaal op de grond te gaan slapen, leuk is anders.. maar uiteindelijk om 2 uur toch de moed opgegeven en maar gaan liggen!

Volgende ochtend, na toch eigenlijk wel een heerlijke nacht slaap, opweg naar Rotorua. Eenmaal ingecheckt in het hostel heerlijk rustig aangedaan want van het vroege opstaan word ik nou ook niet bepaald vrolijker. In de 4 dagen dat ik in Rotorua ben geweest ben ik samen met Roger in de Redforest wezen wandelen, prachtig bos en we hadden ook nog eens superweer. Daarnaast ben ik ook nog naar Hells Gate geweest, thermal pools. Echt heerlijk relaxed! We gingen er rond 9 uur heen en we kregen een hele rondleiding over het park, wat echt supergroot was en stonk (Rotorua is niet een van de lekkerst ruikende steden) maar wel heel facsinerend was! Na onze rondleiding heb ik nog een kiwi vogeltje uit hout gehakt en daarna me ondergedompeld in een modderbad. Heel warm maar o zo lekker. Dan wordt er nog tegen je gezegd dat je moet uitkijken met de modder in je ogen... tsja als je dan onder de douche staat je af te spoelen en er modder in je ogen komt kun je er weinig tegen doen. Maar het doet me toch een helse pijn! Heb 2 dagen rond gelopen met rode ogen en ontzettend veel pijn! Na het modderbad was het tijd voor een zwavelbad. 41 graden dus heerlijk! We hadden ook nog eens alles privé want ze dachten dat Roger en ik een koppel waren wat het allemaal nog leuker maakte. Met een knipoog deden ze de deur van het modderbad opslot en zeiden dat ze over 20 minuten wel weer terug zouden komen en telkens heel voorzichtig vragen of ze binnen mochten komen, dus Roger en ik speelde het spelletje lekker mee ;) Aan het einde een heerlijke douche en toen was het helaas tijd om weer weg te gaan. Die middag naar Lake Rotorua gelopen, het water staat vreselijk hoog vanwege de overstromingen, waardoor je zowat samen met de eenden en zwarte zwanen over straat loopt.

Na Rotorua een nachtje overnacht in Taupo waar sommige een skydive gingen doen. De volgende dag gelijk door naar Tongariro National Park. We hoopten zo op mooi weer want dan zouden we de Tongariro Alpine Crossing gaan doen (een van de beste dagwandelingen!) 3 nachten stonden er op de planning. De eerste 2 dagen waren zo regenachtig dat de crossing tot 2 maal toe gecancelled werd. We hebben nog wel een mooie hike gedaan naar wat watervallen de 2^e dag wat ondanks de regen toch wel heel indrukwekkend was. De 3^e dag was dan onze laatste kans, de avond ervoor was het al wat opgeklaard dus we hoopten het zo! En inderdaad, het ging door!! We deden hem zonder gids want dat vonden we wel zo nutteloos dus om 9 uur stonden we klaar en werden we naar het begin punt gebracht. 19.4 km in het vooruitzicht. De eerste 6 km waren goed te doen maar best pittig, enorm steil met heel veel trappen en we liepen midden in de wolken waardoor het allemaal ook wat zwaarder ging. We kwamen tot zo´n 1900 a 2000 meter hoogte met een prachtig, prachtig uitzicht!! Het was best zwaar, met rotsen waarover je moest klimmen, hele steile bergen weer naar beneden waarbij je telkens uitgleed, we hadden een strakblauwe lucht dus best warm maar het was het allemaal zo waard!!! Na 7.5 uur lopen kwamen we aan bij onze eindbestemming, wat een opluchting! Maar het was zo zo geweldig. Ik kan heel goed begrijpen dat dit een van de beste dagwandelingen is!´s Avonds vond ik dan ook dat ik wel een hamburger met een biertje verdient had!! Haha.

De 2 dagen die daarop volgden zijn we naar een farm geweest in Whakahoro (spreek uit: Fackahoro) genaamd de Blue Duck. Een prachtige wandeling weer gemaakt, ons redelijk vergist in de tijd en de moeilijkheidsgraad van de wandeling maar achteraf wel echt super gehad. Het was helemaal lastig omdat we natuurlijk de dag ervoor de crossing hadden gedaan en mijn benen nogal dood waren om dan de daaropvolgende dag heerlijk weer zo´n 6 uur te gaan wandelen. We kayakten door een grot wat echt supermooi was, beklommen een hele steile berg wat een prachtig uitzicht gaf! De man die alles runt gaf ons ook nog een tour over zijn (500.000 acre) terrein! Ze maken zelf honing, melk, vlees en hebben eigen schapen. Het is echt geweldig om dat allemaal te zien.
De 2^e dag ben ik samen met een Emma, Engels meisje, wezen paardrijden over zijn terrein. Echt superhoog en supergaaf om al galloperend de steile bergen op te gaan! Heerlijk ook om weer op een paard te zitten maar na 4 uur hadden mijn benen, kont en kuiten het toch echt goed gehad. Die avond met de crew hun eigen gemaakte curry wezen eten wat echt zo goddelijk was. Helaas moesten we van dit prachtige terrein de volgende ochtend afscheid nemen om met de bus naar Wellington te gaan. En dan kom je in Wellington, een grote stad en ik kon geen moer vinden! Ik had welgeteld 3 uur om wat dingen te regelen dus sightseeing Wellington kon ik wel op me buik schrijven.

Volgende ochtend ging de wekker om 5:15. Het vroege opstaan wil ik maar niet aan wennen, wat een verschrikking. Onze ferry naar Picton zou om 8 uur vertrekken dus om kwart voor 7 stonden wij mooi de bus te wachten die ons naar de ferry terminal bracht. Gelukkig was het prachtig weer. Eenmaal op de ferry kwam het Zuidereiland na 1.5 uur in het zicht. Dit was misschien wel het meest indrukwekkende wat ik heb gezien. De bergen die in het zicht kwamen, de ferry die door de Marlborough Sounds vaarde en de dolfijnen die rond de boot sprongen gelijk nadat hij de Sounds binnenkwam. Met het zonnetje erbij was dit echt een prachtig gezicht. Maar dan word je afgezet in Picton en dan heb je werkelijk geen flauw benul waar je heen moet. Een aantal telefoontjes later dan eindelijk in het busje van de postbode naar Anakiwa gebracht. Ondertussen moest de postbode natuurlijk gewoon nog zijn post rondbrengen waardoor we een extra tourtje kregen door de Sounds. Super, super mooi gebied!! Eenmaal in ons schattige hostel en vreselijk kleine kamer even rond gaan lopen en natuurlijk wat fotootjes maken. De rest van de middag eigenlijk weinig uitgevoerd, gelezen, in de zon gezeten en gewoon niets gedaan! Is ook wel eens lekker haha.

Dus nu zijn jullie ook weer helemaal bij van mijn avonturen! Tot nu toe heb ik dus nog minder dan 4 weken voor het Zuidereiland wat ik makkelijk moet gaan halen. Als het goed is vergezelt Thijs mij ook nog aanstaande zondag (als hij reageert op mijn sms! Haha) verder naar het Zuiden! Nu dus eerst 3 nachtjes in de Marlborough Sounds, een nachtje Nelson en dan Abel Tasman voor 4 nachtjes. Het Noordereiland verbaasde me eigenlijk best wel na al de verhalen dat het Zuidereiland mooier zou zijn. Ik heb me best goed vermaakt in het Noorden! Dus kijk ik er natuurlijk nu nog meer naar uit wat het Zuidereiland me gaat brengen!
Nog minder dan 5 maanden en ik ben weer thuis. Heel gek idee! Wel heb ik al gesolliciteert op wat baantjes in Darwin en 3 hebben er positief gereageerd dus ik kan nog kiezen ook! Dus heb sowieso iets wat ik kan gaan doen daar in het verre Darwin!

Hoe is het bij jullie allemaal?! Is de sneeuw eindelijk weer een beetje weg gegaan?

Dank jullie wel voor alle reacties, mailtjes en smsjes trouwens, echt superlief om allemaal te lezen en dat doet me natuurlijk ook allemaal heel goed ;)!

Dikke kus uit Down Under! X